موضوعات روز جهان

 برخی از مردم در مقابل دوربین راحت تر از برخی دیگرند. سایت گاردین چرخی در آرشیو خود زده است و دسته ای از عجیب ترین عکس های حاشیه ای فوتبال را جمع آوری کرده است.

پس از کسب تساوی بدون گل در دو دیدار رفت و برگشت دور یک چهارم نهایی جام باشگاه های اروپا در فصل 1964-65 بین دو تیم لیورپول و کلن کار به بازی سوم در زمین بی طرف کشید.

بازی سوم در زمین فاینورد برگزای می شد و به وضوح هواداران آلمانی بیشتری در استادیوم حضور داشتند. در بازی سوم لیورپول توانست در نیمه نخست با گل های ایان سنت جان و راجر هانت 2-0 پیش بیفتد اما در ادامه کارل هاینس تیلن (بازیکنی که در دو پست مدافع و مهاجم بازی می کرد!) و هانس لوهر کار را به تساوی کشاندند.

قرار بر این شد که پرتاب سکه برنده مسابقه را مشخص کند. داور بازی روبرت شاوت از بلژیک کسی بود که در وسط زمین بین جمعیت و کاپیتان های دو تیم ران یتس از لیورپول و وولفگانگ اورات با سکه ای در دست قرار داشت.

یتس در خصوص آن لحظه بعدها گفت: "من پیش دستی کردم و به داور کفتم خط با من. داور قبول کرد. او سکه را انداخت و سکه روی لبه فرود آمد! رو به داور کردم و گفتم داور، باید دوباره سکه بیندازی و او گفت همینطور است آقای یتس. فکر می کنم کاپیتان آلمانی بیش از اندازه هیجان زده شده بود. داور دوباره سکه را پرتاب کرد و خط پایین آمد."

پس از حدود 300 دقیقه فوتبال در سه کشور متفاوت و دو بار پرتاب سکه، به هر ترتیب این لیورپول بود که برای نخستین بار راهی مرحله نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا می شد. یتس افزود: "از زمین خارج شدم و به سمت بیل شنکلی رفتم. او به کنار من آمد و گفت کارت را به خوبی انجام دادی مرد. به تو افتخار می کنم. کدام را انتخاب کرده بودی؟ گفتم خط را انتخاب کرده بودم رئیس! منتظر ماندم تا از من ستایش کند اما او گفت من هم اگر بودم خط را انتخاب می کردم و بعد رفت."

خبرنگار محلی هوراس یتس از لیورپلو دیلی پست در گزارش پس از بازی خود در خصوص این دیدار نوشتاین عجیب ترین اختتامی بود که می شد برای یک فوتبال در نظر گرفت.

لیورپول در مرحله نیمه نهایی آن سال به اینترمیلان برخورد کرد. برخورد این دو باشگاه در آن زمان یکی از نخستین برخوردهای تاریخی فوتبال انگلستان و ایتالیا به سرگردگی دو مربی افسانه ای دو باشگاه بیل شنکلی و هلنینو هررا بود. لیورپول در بازی رفت در آنفیلد در مسابقه ای که از سوی شنکلی با عنوانبهترین بازی تاریخ فوتبال یاد شد 3-1 برنده شد اما در ایتالیا و در روزی که اعتراضات زیادی به داوری انجام شد، 3-0 بازنده شد و در نهایت این اینتر بود که به مقام قهرمانی نائل شد.

رئال مادرید 2-4-4 / 3-3-4

ترکیب ابتدایی و سازمان دهی

رئال مادرید به روش معمول خود، یعنی 2-4-4 نامتقارن دفاع کرد. شکل این سیستم ترکیبی بین 2-4-4 و 3-3-4 است که بیل به عنوان عامل تعادل بخش در سمت راست عمل می کند و کریستیانو رونالدو فاقد هرگونه وظیفه دفاعی در سمت چپ حضور دارد و در خط حمله باقی می ماند. ایسکو از نقش هافبک میانی چپ به بال چپ نقل مکان کرد تا کریستیانو را پوشش دهد، و در نتیجه سیستم 2-4-4 شکل گرفت. جنبه جالب در رابطه با این ساختار، این است که رونالدو به عنوان یک مهاجم تا حد زیادی به جناج چپ متمایل می شد در حالیکه بنزما در مرکز باقی می ماند.

این بدان معنی است که لوس بلانکوس سمت چپ را از لحاظ دفاعی به شدت تقویت کرده بود، در حالیکه سمت راست زمین را باز تر رها کرده بود. این قابل قبول است چرا که در بازی جنبه های سودمند زیادی برای رئال مادرید ایجاد می کند. اول از همه، اضافه کردن چند بازیکن به سمت چپ به این معنی است که بارسلونا به طور طبیعی از این جناح دور خواهد شد و بازی را بیشتر به مناطق باز تر زمین منتقل خواهد کرد - که سمت راست رئال مادرید بود. این برای رئال مادرید سودمند بود چرا که بازی را از سمت مسی (!) دور می کرد و به سمتی که با حضور آلبا و نیمار نسبتاً ضعیف تر بود می کشاند.

یکی دیگر از جنبه های خوب که از ساختار دفاعی نامتقارن نشأت می گرفت، این بود که توپ در فضاهای باز به گردش در می آمد و در آنجا مودریچ و بیل روی توپ پرس می کردند. بیل سخت کار می کند، فوق العاده سریع است و پرس کننده خوبی است - بنابراین نقش او کاملاً مناسب بود. مودریچ یکی از بهترین بازیکنان در کره زمین است (و تأثیر عظیمی در بازی داشت)، پس به وضوح برای رئال مادرید این یک استراتژی خوب بود تا توپ را در منطقه او حفظ کنند.

◄ بارسلونا در ابتدا برای استفاده از مسی به مشکل برخورد

همراه با ساختار دفاعی نامتقارن رئال مادرید، مردان آنچلوتی یک روش دفاعی به خصوص دیگر هم برای مسی داشتند که در لحظات ابتدایی مسابقه کار را برای ستاره آرژانتینی سخت می کرد. اگر توپ به مسی می رسید، مادریدی ها با هافبک و دفاع چپ خود او را پرس می کردند تا یک فرم داس شکل ایجاد کنند - شبیه کاری که فصل گذشته در جریان پیروزی 4-0 مقابل بایرن مونیخ در مقابل آرین روبن انجام دادند.

رئال مادرید جناحین را به روشی مشابه می بندد.

مارسلو، ایسکو و کروس (بدون هیچ کمکی از سوی کریستیانو) با هم از منطقه ای که مسی در آن بازی می کرد مراقبت کردند و اغلب توانستند پیشروی این بازیساز را دچار رکود کنند. ازدحام بازیکنان و دفاع عمیق از سوی رئال مادرید به این معنی است که مسی ابه جای اینکه از سمت چپ خط دفاعی حریف به سمت وسط حرکت کند، از خط میانی این کار را انجام می داد. حرکت به سمت وسط در مقابل دفاعی سازمان یافته و در منطقه ای که کمتر خطرناک است، به این معنی بود که مسی تقریباً تأثیر گذاری همیشگی خود را ندارد.

مردان لوچو به روشی بازی کردند که اخیراً همه ما به دیدن آن عادت کرده ایم: تمرکز استراتژیک بیشتر در جناحین به منظور خلق موقعیت. نه تنها این، بلکه آنها همان رویکرد تاکتیکی را برای بازی از کناره ها نیز داشتند. این چیزی است که آنچلوتی کاملاً از آن آگاه بود، همانطور که قبل از ال کلاسیکو اشاره کرد:

"در سطح تاکتیکی، زیر نظر لوئیز انریکه، پست مسی و نیمار تغییر کرده است - آنها گسترده تر بازی می کنند. این بزرگترین تفاوت است."

مسی به عنوان کناری ترین بازیکن در جناح راست بازی می کرد در حالیکه راکیتیچ در مرکز بازی کرد و حرکاتی انجام می داد تا هرکجا که مسی می رود تعادل را ایجاد کند. دنی آلوز به منظور فراهم کردن ساختاری کارآمد تر در مالکیت توپ و به تعادل رساندن جایگیری بسیار وسیع مسی تا حد زیادی در نیمه زمین خودی کار می کرد. مسی از خط کنار زمین اغلب استفاده می کرد تا برای نفوذ با آلوز و راکیتیچ همکاری کند، در حالیکه آلوز و راکیتیچ فضا سازی می کردند و مدافعان حریف را از مسی دور می کردند. هنگامی که او به داخل حرکت می کرد، از مهارت های بازیسازی فوق العاده خود استفاده می کرد تا منطقه بازی را با پاس های قطری برای نیمار و آلبا یا سوارز عوض کند، و برای نفوذ در خط دفاعی حریف رو به عقب حرکت می کرد. یا به صورت مورب دریبل می زد تا با همکاری سوارز یا اینیستا از مرکز به خط دفاعی حریف نفوذ کرده و یا اقدام به شوت زنی کند.

در جناح دیگر زمین نیز نیمار به عنوان کناری ترین بازیکن بازی می کند. آلبا بیشتر در فضای میانی جایگیری می کند، در حالیکه برخلاف آلوز در سمت راست، وی کمتر در حرکات ترکیبی شرکت می کند و بیشتر فرار های مستقیم دارد. اینیستا در مرکز میدان بازی کرد اما او در حرکات نیمار تعادل را برقرار نکرد - چرا که مشغول کردن سمت چپ بیشتر بر عهده آلبا بود. نیمار به روش مشابهی از آلبا و اینیستا استفاده می کرد (برای حرکات ترکیبی و به عنوان مسدود کننده) تا به سمت داخل حرکت کرده و حملات خطرناکی ایجاد کند - هرچند او این کار را کم اثر تر از لیونل مسی انجام داد.

بنابراین تمرکز اصلی بارسلونا خلق موقعیت از کناره ها بود تا مستقیماً به سمت دروازه حرکت کنند یا برای حمله کردن جناح بازی را عوض کنند. این کار را برای آنها کمی سخت می کرد چرا که رئال مادرید بسیار فشرده بود (حداقل از لحاظ خطی)، و به خوبی کناره ها را کنترل می کردند. بزرگترین ضعف رئال مادرید در کارهای دفاعی این بود که آنها در حرکات طولی فشردگی لازم را نداشتند.

حدود دقیقه '50 مسی سمت راست را رها کرد (طبق گفته های لوچو این تصمیم مسی بوده است) و به سمت مرکز زمین حرکت کرد. این به بارسلونا اجازه داد تا با دربیل ها و حرکات ترکیبی مسی عدم فشردگی طولی (بین خطوط) در تیم رئال مادرید را هدف قرار داده و از نقطه ضعف این تیم بهتر استفاده کند، و این یعنی بارسلونا در مرکز حضور بیشتری داشت - که در ادامه مسابقه منجر به بهبود ضدحملات و کنترل بیشتر در ریتم بازی داشت. تازه اینها بدون در نظر گرفتن این نکته است که بوسکتس و ژاوی حدود 20 دقیقه بعد از تغییر پست مسی و گل دوم سوارز به خط میانی اضافه شدند، که این مسئله منجر به کنترل بیشتری بر بازی شد.

◄ حمله رئـال مادرید

استراتژی هجومی معمول از سوی رئال مادرید. به 2-4-4 جذاب بارسلونا توجه کنید!

رئال مادرید در فاز تهاجمی نیز به استراتژی جناح-محور متداول خود پایبند بود. لوس بلانکوس نخست قسمت عمده تمرکزش را بر روی کارهای ترکیبی در جناحین گذاشت و سپس حرکات اریب طولانی به سوی محوطه جریمه را، که هدف این حرکات، گلزنان ورزشکار و پویای آن ها بود، در دستور کار قرار داد: بنزما، بیل و کریستیانو (ملقب به BBC).

بنزما نقش فعال تری در کارهای ترکیبی جناحین داشت

بنزما اغلب بسیار توپ محور حرکت می کند تا در جناحین به حرکات ترکیبی تیمش کمک کند در حالیکه رونالدو در یک سوم هجومی تیمش نقشی آزاد دارد. رونالدو بیشتر دوست دارد به سمت دیگر زمین حرکت کند تا زمانی که مادریدی ها توپ را به داخل محوطه جریمه ارسال کنند. به این ترتیب او می تواند در بهترین قسمت محوطه جریمه جایگیری کند تا با استفاده از توانایی های جسمانی فوق العاده و تمام کنندگی خوب خود روی ارسال ها سودمند باشد. این نقش ها برای بنزما و رونالدو کاملاً مناسب هستند، درحالیکه بنزما در مناطق تنگ و فشرده تر بهتر است و رونالدو در سانتر های هجومی برتری دارد.

در صحنه گلزنی رئال مادرید بنزما استعداد های خود در بازی ترکیبی را به شکلی عالی نشان داد. هنگامی که مودریچ توپ را دریافت کرد بنزما به شکل مورب دوید تا پیکه را به دنبال خود کشیده و فضا باز کند، و سپس وقتی مودریچ با بنزما بازی کرد، مهاجم فرانسوی با یک پاس پشت پا توپ را به فضایی رساند که برای کریستیانو باز کرده بود تا او خود را به آنجا رسانده و گلزنی کند. پاس پشت پا مخصوصاً در حرکات ترکیبی بسیار با ارزش است چون بازیکن مدافع پیش بینی می کند که توپ در جهت حرکت بازیکن روبرو پیش می رود - بنابراین یک پشت پای به موقع به طور کامل تعادل مدافع را برهم می زند و پویایی حریف را از بین می برد. توماس مولر بازیکنی است که اغلب در حرکات ترکیبی از پاس پشت پا استفاده می کند، که یکی از بهترین آنها را در دیدار مقابل رم برای گوتسه و در دیدار مقابل دورتموند به روبن پاس داد.

مارسلو هم به علت استعدادش در بازی ترکیبی و دریبل زنی از کناره ها در این بازی بسیار تأثیر گذار بود. او چند موقعیت خطرناک ایجاد کرد و به همان شیوه ای که در سمت مقابل مسی و نیمار همکاری می کنند، از هم تیمی هایش استفاده کرد.

جالب است بدانید که بارسلونا همه به روش 2-4-4/ 3-3-4 دفاع می کرد. به این دلیل که لیونل مسی نیز وظایف دفاعی مشابهی با همتای خود در تیم رئال مادرید، یعنی کریستیانو رونالدو داشت. بنابراین لوچو یکی از تکنیک های آنچلوتی را پیاده کرد و از بازیکن آرژانتینی به عنوان یک مهاجم بلاک کننده پاس/هادی تیم در وضعیت دفاعی استفاده کرد و در این حین، هافبک میانی سمت او جناح را پوشش می داد و وینگر سمت مخالف در فاز دفاعی عقب تر می رفت. این به بارسا اجازه داد تا از لحاظ دفاعی ثبات بیشتری داشته باشد زیرا نیمار و راکیتیچ از اینکه در کارهای دفاعی سخت تر تلاش کنند تا مسی عملکرد متعادلی داشته باشد راضی هستند.

◄ نتیجه

در پایان، این ال کلاسیکو به خوبی جدال های قبلی دو تیم نبود، اما می توان آن را به عنوان یکی از چشمگیر ترین بازی های ترکیبی میان ستاره های بزرگ دنیای فوتبال در نظر گرفت. مسی سرانجام در دقایق پایانی هرکاری که دلش خواست انجام داد و باعث شد تا بارسلونا بر بازی مسلط شود. این پیروزی باعث شد تا بارسلونا در صدرجدول لالیگا نفس راحتی بکشد، و به احتمال زیاد به نظر می رسد فاتح لیگ شوند. حتی اگر سخت باشد، آنها هنوز در مسیری هستند که می تواند فصلی تاریخی رقم بزند!